De uitdagers

Wie waren de Provo's?

Protest tegen oorlog Vietnam

Na de nozems kwamen de provo’s. De provo’s waren een tegencultuur die opkwam in het midden van de jaren ’60. De Provo-beweging werd opgericht in mei 1965 door onder meer Roel van Duin, Rob Stolk en Luud Schimmelpennik. Het doel van de provo’s was om geweldloos de autoriteiten uit te dagen tot acties die weerstand zouden oproepen. De naam “Provo” is door Wouter Buikhuizen bedacht, in zijn proefschrift “Achtergronden van nozem gedrag” introduceerde hij het woord provo, dat is afgeleid van provoceren. Provoceren betekent uitdagen. De provo’s wilde zonder geweld de overheid uitdagen tot actie.

Elke provo behoorde tot een bepaalde groep, die elk een andere taak hadden. Er waren vier groepen:
1) De Happeners
Deze organiseerde happenings om de politie uit te dagen. Meestal deden ze dit door middel van rare humor. De Provo’s vonden dat de politie een grote rol had om zo’n happening succesvol te maken; ze werden “essentiële niet-creatieve elementen voor een succesvol happenings” en “co-happeners” genoemd.

2) De Beatniks en de Hipsters
Deze twee groepen leken best wel op elkaar, want zij gingen meestal niet de straat op om mensen uit te dagen, maar deden dit meer via media zoals films, boeken, tekeningen en muziek.

3) De Denkers
Deze groep publiceerden hun ideeën in tijdschriften en pamfletten, bijvoorbeeld in het tijdschrift Provo.

4) De Activisten
Zij ondernamen meteen actie om de mening van mensen te beïnvloeden.

Magazine Provo's nr. 12

De provo’s hadden ook een eigen tijdschrift Provo wat waarschijnlijk door de Beatniks, Hipsters en de Denkers werd gemaakt. In dit tijdschrift werd vooral geschreven over hun acties en ideologieën. In het eerste nummer van Provo schrijft Roel van Duyn, in de ‘Inleiding tot provocerend denken', dat het doel van Provo verzet tegen de bestaande maatschappij is. Voor Provo is het anarchisme de inspiratiebron voor het verzet en willen het vernieuwen en zo onder de jeugd brengen. Ze zijn tegen elk soort gezag, vooral tegen het gezag van de politie. Dit verzet gebeurde door middel van happenings en 'de Witte plannen'. 
Daarnaast boden ze ook verzet tegen de verburgerlijking van de grote massa, het consumptiedenken, de aantasting van het leefmilieu, de benepen seksuele moraal en het Amerikaanse optreden in Vietnam. Of zo als zij zelf zeiden: 

‘Provo heeft iets tegen kapitalisme, communisme, fascisme, bureaucratie, militarisme, snobisme, professionalisme, dogmatisme en autoritarisme.'
De provo's hadden vele plannen om dingen te verbeteren. De "witten plannen" lieten ze door de Happeners uitvoeren. In deze plannen stond duidelijk wat er moest veranderen.(De witte plannen)

De provo's wilden met hun ideologieën een eigen partij starten. Dit deden ze dan ook erg goed. In juni 1966 behaalden de Provo’s een zetel in de Amsterdamse gemeenteraad. 
Maar binnen beweging zijn ook felle discussies over de grenzen van het geweld dat de provo’s mogen toepassen, nadat ze een leeuwenpoot van het Van Heutz-monument hadden opgeblazen.

Op 13 mei 1967 heft de beweging zichzelf op. Het doel van de provo’s is bereikt, want de autoriteiten waren op hun kop gezet en veel mensen gingen nadenken over bijvoorbeeld de zwakke plekken binnen de overheid. 
Heden ten dage hebben nog een paar ex-provo leden een plek in de politieke partij GroenLinks.